انتقال حرکت زمين به سازه مي‌تواند به کمک سيستم جداساز لرزه‌ای پايه در پايه سازه کنترل شود. بنابراين جداساز لرزه‌ای پايه عبارتست از: مجزا کردن سازه فوقانی از حرکات لرزشی زمين طوری که نيروهای مخرب زلزله به ساختمان وارد نشود يا به ميزان قابل ملاحظه‌ای کاهش يابد. در عمل، با توجه به اينکه حرکات قائم زلزله‌ای زمين خطر مهمی برای ساختمان تلقی نمي‌شود، عموماً جداسازی ساختمان از حرکات افقی زلزله‌ای زمين مورد توجه قرار مي‌گيرد. البته در مواردی که هدف تقليل ارتعاش سازه در برابر بارهای ترافيکی باشد آنگاه جداساز لرزه‌ای پايه به منظور جلوگيری از انتقال ارتعاشات قائم به سازه صورت مي‌گيرد.
به طور کلی سامانههای جداساز لرزه‌ای پايه به کار رفته در جهان از سه عنصر اصلی زير تشکيل شده‌اند:
- تکيه‌گاه نرم برای افزايش پريود ارتعاشی کل مجموعه و کاهش پاسخ نيرو.
- ميرا کننده يا جذب کننده انرژی برای کنترل تغيير مکان نسبی بين ساختمان و زمين در حد طراحی عملي.
- وسيله‌ای برای تأمين صلبيت در مقابل نيروهای جانبی کوچک نظير باد يا زلزله‌های خفيف.
در يک دسته‌بندی کلی سامانههای جداساز لرزه‌ای پايه به دو گروه سامانه لاستيکی و سامانه پاندول اصطکاکی تقسيم‌بندی نمود.
سامانه لاستيکی با هسته سربی (LRB)
در این سیستم لایه های لاستیک طبیعی انعطاف پذیری افقی را تامین و لایه های فولادی جهت افزایش ظرفیت باربری قائم و کاهش انبساط جانبی و استوانه سربی به عنوان میراگر جهت کنترل تغییر مکان جانبی بکار می رود.
سامانه پاندول اصطکاکی (FPS)
اساس کار اين سامانه مشابه پاندول نوسانی مي‌باشد با اين تفاوت که اصطکاک سطوح تماس در اين سامانه باعث جذب انرژی مي‌شود. زمان تناوب ارتعاشی طبیعی سازه جداسازی شده با شعاع انحناء سطح مقعر تنظیم می شود.
به منظور طرح بهينه و استفاده از خاصيت های مناسب هر دو نوع سيستم اصطکاکی و لاستيکي، می توان از ترکيب اين دو نوع سيستم استفاده نمود.
این شرکت خدمات طرح و تهیه و نصب انواع سیستم های جداساز لرزه ای با همکاری تولید کنندگان معتبر بین المللی برای پروژه های ساختمانی ،پل و سازه های صنعتی ارایه می نماید.